بین چقدر دوستت دارم ، وجودمو برات خونه می کنم
به دریچه های قلبم میگم همیشه بروت باز بمونند
خلاصه یه طوری خودمو تو دلت جا می کنم
هر روز صبح که میشه وقتی با آواز پرنده ها پا می شی
موهاتو شونه می کنم ،
دونه به دونه موهاتو می بافم با جواهرات ناب آذین می کنم
اونوقت زانو می زنم اگه بگی راضی هستی به پات می افتم
و ساعت ها سجده می کنم و خدا را شکر می کنم
وقتی خواستی بیرون بری فریاد می زنم ،
همه دور شند ، همه کور شند خدای عشق و زیبایی می آید
آخه مردم گناه دارند ابروان شما کمان است و مژه هاتون تیر
چشمانتان را هر که ببیند در دم شکار می شود
وقتی در گلستان قدم می زنید!
گل ها چون زیبایی شما را ندارند از خجالت سر به زیر می اندازند
و خورشید چون نور و تابش شما را ندارد مثل ستاره های روز محو می شود
و من چون دوستتون دارم خاکی می شوم زیر پایتان
پس همیشه به من رحم کن که بیچاره ام