پرنده بودیم توی دست آسمون تا برای هم می ساختیم از پرامون آشیون من برای تو می ساختم سقفی از بالو پرم تو می زاشتی عاشقونه پرتو زیر سرم وای! اکه پرنده بودیم تو رو با خودم می بردم وقتی با تو می پریدم آسمون کم میووردم نمی زاشتم شوق پرواز تو دلامون بره از یاد تو رو با خودم می بردم جایی که نباشه صیاد