مشب می‏خواهم شهریار شبت باشم، امشب می‏خواهم جامت را لبریز باده کنم.
جامه شهرزاد بر تن کرده‏ام تا هزار و یکشب، هزار و یکبار ببوسمت و ببویمت.
امشب روح جهان, بودن توست وجود توست .صدای تو و ترانه توست.
امشب فرشته‏ها با من نجوا کرده‏اند و اسرار خویش را بر من گشوده‏اند. می‏گویند خداوند دروازه‏های بهشتش را برای ساعتی باز کرده است، شتاب کن بیا از دروازه‏های طلایی‏اش بگذریم.
بیا دستی به جام باده و دستی به زلف یار خرامان و خندان ابدیت را اشاره‏گر باشیم. عزیز دلم بیا، عزیز دلم...

 گفت : به من بگو چقدر دوستم داری ؟
گفت :
تو را به بلندی کوهها و پهنای دشتها و به زیبایی گلها دوست دارم .
تو را به اندازه وجودت دوست دارم
زیرا .....
هیچکس را بدینسان دوست نداشته ام !
باحسرت سری جنباند و گفت :
متاسفم از اینکه نمی توانم حرفهایت را باور کنم
زیرا
قلب کوچک من تحمل ،
عشق بزرگ تو را ندارد .