آره منم دوست دارم ، محاله تنهات بذارم
تو وصله جون منی ، منم فقط تو رو دارم

غیر دوست داشتن تو دیگه چیزی ندارم

همه عمر من تویی و بی تو من کم میارم

ماه من واسه من از تو بهتر کسی نیست

بیا تو کتاب عشق فصلی تازه بنویس

بگو منم دوست دارم محاله تنهات بذارم

تو وصله جون منی ، منم فقط تو رو دارم

آره منم دوست دارم محاله تنهات بذارم
تو وصله جون منی ، منم فقط تو رو دارم

تک تک ثانیه هام با تو رویایی میشه
تو سکوت لحظه هام ببین چه غوغایی میشه

ماه من غصه نخور، همه که دشمن نمیشن...
همه که پرِ ترک ، مثلِ تو و من نمیشن

ماه من غصه نخور، مثل ماها فراوونه
خیلی کم پیدا میشه ، کسی رو حرفش بمونه

ماه من غصه نخور، گریه پناه آدماست
تر و تازه موندن گل، مالِ اشکِ شبنماست

ماه من غصه نخور، زندگی خوب داره و زشت
خدا رو چه دیدی شاید ، فردامون باشه بهشت

ماه من غصه نخور، پنجره مون بازه هنوز
باغچه مون غرقِ گلایِ عاشقِ نازه هنوز

ماه من غصه نخور، باز داره فصل سیب میشه
میدونم گاهی آدم ، تو وطنش غریب میشه

ماه من غصه نخور، ماها که تب نمی کنن
ماها که از آدما کمک طلب نمی کنن

ماه من غصه نخور، شمع دونیا صورتی اَن
دلایی که بشکنن ، چون عاشقن قیمتی اَن

ماه من غصه نخور، سبک میشی بارون میاد
توی عاشقی باید نترسید از کم و زیاد

ماه من غصه نخور، خاطره هامون کودکن
توی این قصه دلا ، یه وقتایی عروسکن

ماه من غصه نخور، بازی زمین خوردن داره
کار دنیا همینه ، تولد و مردن داره

ماه من غصه نخور، تاب بازی افتادن داره
زندگی شکستن و دوباره دل دادن داره

ماه من غصه نخور، گلا میان عیادتت
به نتیجه میرسه ، آخر یه روز عبادتت

ماه من غصه نخور، خیلیا تنهان مثلِ تو
خیلیا با زخمای عاشقی آشنان ، مثلِ تو

ماه من غصه نخور، زندگی بی غم نمیشه
اونی که غصه نداشته باشه ، آدم نمیشه

ماه من غصه نخور، حافظ واست وا می کنم
شعراشو می خونم و ، تو رو مداوا می کنم

ماه من غصه نخور، دنیا رو بسپار به خدا
هردومون دعا کنیم ، تو هم جدا ، منم جدا